SUPERWIZJA – osoby, zespołu, grupy
Jest narzędziem wsparcia, rozwoju, doskonalenia kompetencji i profesjonalnego rozwiązywania problemów zawodowych. Superwizja jest procesem, który pomaga osiągać lepsze efekty pracy i realnie oceniać działania.
Jest ukierunkowana na praktykę. Nie jest udzielaniem rad ani dawaniem gotowych rozwiązań – praca superwizyjna (poprzez dialog, doświadczenia, symulacje) pozwala na rozwojowy ogląd sytuacji i wspólne z superwizorem szukanie rozwiązań.
Korzyści:
Proces superwizji, który możliwy jest do zastosowania w pomocy społecznej, w pracy ze społecznością lokalną (model rozwijany przez Stowarzyszenie CAL) to ogląd pracy, działań osób zajmujących się pomocą i integracją społeczną poprzez pogłębiony dialog analityczny, prowadzący do zwiększania świadomości osób superwizowanych, rozwijania umiejętności (m.in. autodiagnozy, analizy sytuacji i postaw), który prowadzi do rozwiązywania problemów emocjonalnych i merytorycznych związanych z wykonywanymi działaniami.
Cele:
Głównym celem superwizji jest uczenie analizy problemów – kluczowe, by realizować zadania, mieć wpływ na instytucję, sytuację osób, grup czy społeczności. Inne cele i korzyści to:
- poprawa jakości i efektywności pracy – poszczególnych osób, zespołów czy grup oraz całej instytucji czy sieci (np. partnerstwa lokalnego), co przekłada się na działanie z klientami, grupami, partnerami itd.;
- promocja i umożliwienie indywidualnego rozwoju wiedzy, kompetencji i umiejętności pracowników
- usprawnienie komunikacji w instytucji czy zespole
- usprawnienie wdrażania nowych rozwiązań, procedur w instytucji
- wsparcie pracowników w trudnych sytuacjach
Superwizja może mieć formę:
- pojedynczego spotkania, mającego charakter diagnostyczny, z wyznaczeniem celów, kroków rozwojowych, któremu powinna towarzyszyć jakaś forma ewaluacji (z odroczeniem czasowym, w jaki sposób realizowane są cele);
- serii spotkań – np. 1 – diagnostyczne, 2 – praca nad przypadkiem, 3 – ewaluacja;
- systematycznych spotkań – np. grupa superwizyjna, która ustala sobie cele i tematy, pracuje regularnie omawiając przypadki czy trudne sytuacje itd.
Dla Kogo?
Ofertę tą kierujemy do:
- osób, np. kierownika OPSu, który odpowiedzialny jest za zarządzanie zespołem, prowadzenie polityki społecznej, wdrażanie środowiskowej pracy socjalnej w OPSie czy pracownika socjalnego pracującego w bloku socjalnym;
- zespołu, np. pracowników socjalnych, którzy (razem z kierownikiem lub samodzielnie) chcą przyjrzeć się swojej pracy, relacjom w zespole, relacjom w środowisku itd.; ważne – w przypadku pracy z zespołem zawsze musi się to odbywać za wiedzą i zgodą kierownika zespołu/placówki!;
- grupy, np. partnerstwa na rzecz rozwiązywania problemów społecznych czy zespołu interdyscyplinarnego – czy sposób, w jaki pracuje, rzeczywiście odpowiada na potrzeby itd.
Formy superwizji to – ze względu na liczbę osób superwizowanych – superwizja indywidualna i grupowa (optymalnie do 10-12 osób). Indywidualna powinna odbywać się wtedy, gdy osoba buduje/wdraża swoją ścieżkę rozwoju zawodowego lub gdy tematy superwizji wymagają poufności; grupowa pozwala na uczenie się od siebie nawzajem, buduje zaufanie i współdziałanie w zespole/grupie, pozwala na poszerzanie spektrum rozwiązań sytuacji, pozwala na otrzymanie informacji zwrotnych od innych osób, na uczenie się od innych, nie tylko od superwizora.