Miasto narzuca życie „w tłoku”, ale jednocześnie daje człowiekowi większą wolność, możliwość wyboru, przemieszczania się, której nie ma na przykład w małej społeczności wiejskiej. To z kolei prowadzi do procesu rozwojowego opartego – jak opisują to koncepcje miasta ponowoczesnego4 – na zwiększeniu mobilności mieszkańców.
Przemieszczanie mieszkańców wewnątrz miasta skutkuje zaś rozluźnianiem się więzi lokalnych i alienacją, a więc burzy tradycyjne układy społeczne, których przejawem była wspólnota lokalna. Obszarem identyfikacji są całe miasta, a nie konkretne dzielnice.
Jak w tych warunkach realizować założenia Programu Wzmacniania Wspólnot Lokalnych? Czy są one wykonalne w realiach metropolii miejskiej? Czy znamy metody skutecznego wspierania wspólnotowej aktywności mieszkańców, a jeśli nie to jak możemy je konstruować? Tego typu pytania zadają sobie osoby i organizacje, które podjęły się realizacji
projektu „Warszawa Lokalnie” – mającego być zapleczem informacyjno -metodycznym” dla wszystkich zainteresowanych instytucji, liderów, organizacji i grup mieszkańców Warszawy.