Zadanie 2 – produkty i materiały COGREEN

ZADANIE 2 (Event 2)

Procesy i praktyki partycypacyjne w społecznościach lokalnych dotyczące kwestii ekologicznych (D2.1) oraz Międzynarodowy warsztat badawczy (D2.2)

Kluczowe ustalenia dla Polski

Zespoły w Polsce, Włoszech, Grecji i Chorwacji rozpoczęły bezpośrednie spotkania w społecznościach lokalnych oraz poprzez międzynarodowe warsztaty online. Miały one na celu budowę metodologii, ram działania mającego na celu powiązanie ekologii i lokalnych polityk społecznych.

• Warsztaty pozwoliły się spotkać zainteresowanym ekologię i ochroną przyrody członkom społeczności lokalnych, istotnym aktorom, urzędnikom samorządowym, członkom organizacji pozarządowych oraz działającym na poziomie krajowym i
  międzynarodowym ekspertom.
• Ważnym elementem działania była rewaloryzacja zasobów społeczności lokalnych. Uczestnicy warsztatów rozpoczęli dyskusję o swoich społecznościach, zagrożeniach, wyzwaniach związanych z rozwojem i środowiskiem naturalnym. Wspólnie z moderatorami dokonano przeglądu silnych i słabych stron społeczności lokalnej, jej możliwości. Oceniono potencjalne zagrożenia środowiskowe, działania na rzecz ochrony przyrody, zmapowano też najważniejszych lokalnych sojuszników potencjalnych działań. Wskazano na lokalne organizacje pozarządowe, młodych obywateli, kluby seniora oraz indywidualnych aktywistów jako potencjalny zasób społeczności. Zwrócono również uwagę na różnorodny charakter samych społeczności objętych działaniem projektu.
• Rozpoczęto pracę nad dostosowanym do danej społeczności modelem współpracy nad zielonym ładem, przy zachowaniu elastyczności podejść. I tak w Polsce model ten będzie się opierał na systemie mikrograntów, w ramach których zaangażowani w projekt członkowie społeczności lokalnych będą eksperymentować z działaniami łączącymi ochronę środowiska i lokalną politykę społeczną. Ma to zwiększyć zaangażowanie społeczności, pozwoli też przetestować w ‘laboratoryjnych’ warunkach wiedzę teoretyczną pozyskaną w trakcie projektu. Greccy i Włoscy partnerzy skupili się natomiast na moderacji procesów społecznych pobudzając aktywność gmin, w których realizowany jest projekt. Ciekawy model działania przyjął zespół Chorwacki, który wykorzystuje w ramach projektu pracę aktywnych, lokalnych i nieformalnych grup działaczy na rzecz rozwoju lokalnego oraz ochrony środowiska.
•  W ramach działania zainicjowane zostały procesy grupowe bazujące na mechanizmach społecznego uczenia się. Budowanie relacji, spotkania w społecznościach, warsztaty międzynarodowe budują wspólne rozumienie problemów, ale także stopniowo wypracowują  model wspólnych działań zróżnicowanych aktorów zaangażowanych w projekt. W ramach działania, społeczności lokalne nie otrzymały gotowych do wdrożenia rozwiązań. Miały natomiast za zadanie wypracować akceptowalny model współpracy, relacji i angażowania się w problematykę zielonego ładu na poziomie społeczności lokalnych.
• Społeczności lokalne wraz z ekspertami zainicjowały szereg technik angażujących w tematykę projektu. W zależności od dolnego potencjału i charakteru społeczności realizowane były mapowania, moderowane dyskusje, spotkania w podgrupach, spacery badawcze, warsztaty tematyczne.
• Zainicjowane zostały działania na rzeczy podtrzymania aktywności społeczności lokalnych. Wypracowane zostały strategie spotkań, komunikacji w ramach społeczności lokalnych, wykorzystywanych narzędzi. Różnią się one w zależności od danej społeczności i mają bardziej (np. Elbląg i Górno) lub mniej zinstytucjonalizowany (Cavallese) charakter bazując na listach mailingowych, spotkania face to face, spotkaniach online.
• Społeczności rozpoczęły proces mapowania i autodiagnozy swoich zasobów. I tak np. w Polsce zaangażowani w projekt członkowie wzięli udział w poszerzonym działaniu mającym na celu dotarcie do sąsiadów i innych mieszkańców z narzędziem badawczym. Działanie to ma uruchomić procesy rewaloryzacji zasobów społeczności ma pozwolić na skupienie się na jej mocnych i słabych stronach.

Najważniejszymi efektami pierwszych działań w projekcie była inicjacja procesów:

• Budowa zdolności społeczności do działania: polegające na włączeniu w proces możliwie szerokiej, oddolnej koalicji zaangażowanych osób, instytucji i organizacji. W projekcie uczą się one współpracy nad problemami zielonego ładu, ustanawiają relacje pomiędzy sobą, tworzą lokalne, narodowe i europejskie sieci społeczne.
• Rewaloryzacja lokalnych zasobów: bazujące na ponownym spojrzeniu na swoją społeczność lokalną tym razem z perspektywy zielonego ładu i wyzwań związanych z łączeniem rozwoju lokalnego i troski nad środowiskiem naturalnym. Autoocenie poddane zostały zasoby naturalne, zjawiska problemowe ale także działania i aktywności mieszkańców.
• Doenergetyzowanie społeczności: która poprzez rozmowy społeczności lokalnych, wymianę doświadczeń, dyskusję z ekspertami ma za zadanie wprowadzić nowe wątki, lokalne pomysły rozwiązań problemów środowiskowych. Rozwiązania pojawiały się przy tym w niespodziewanych miejscach. I tak np. po wspólnym spotkaniu w Elblągu jedno z
  planowanych działań ma się skupiać na tworzeniu mikrozieleni miejskiej. Przy tym, aktywność ta łączy innowacyjność młodzieżowej rady miasta z ogrodniczym doświadczeniem klubu seniora.
• Utworzenie metodologii: każda ze społeczności wypracowuje w ramach projektu swój własny model i kierunek działania. Elementem łączącym są spotkania i tematyka, jednak to do społeczności należy nadanie ostatecznego kształtu planowanym aktywnościom.

Wskaźniki ilościowe:

• D.2.1. liczba osób  uczestniczących w spotkaniach w lokalnych społecznościach: 81 osób w Polsce, a w całym projekcie 172 (z 4 krajów).
• D2.2. liczba osób uczestniczących w międzynarodowym warsztacie badawczym, który odbył się w Warszawie: 36 osób z 4 krajów.

Linki do raportów:

D2.1 Procesy i praktyki partycypacyjne w społecznościach lokalnych dotyczące kwestii ekologicznych

D2.2 Międzynarodowy warsztat badawczy

Projekt CO-GREEN jest finansowany ze środków Unii Europejskiej. Wyrażone poglądy i opinie są jedynie opiniami autora lub autorów i niekoniecznie odzwierciedlają poglądy i opinie Unii Europejskiej lub Europejskiej Agencji Wykonawczej ds. Edukacji i Kultury (EACEA). Unia Europejska ani EACEA nie ponoszą za nie odpowiedzialności.